Roland Duchâtelet (Open VLD) is een durver. Tenminste: dat dacht hij misschien toen hij het voorstel lanceerde om Brussel uit te breiden met Vlaams- en Waals-Brabant. De uitbreiding is volgens hem nodig om 'van Brussel echt de hoofdstad van Europa' te maken. Nieuw of verrassend kun je de uitspraken van Duchâtelet niet noemen, want met de regelmaat van de klok duiken er in Vlaanderen mensen op die dergelijke ideeën verkondigen.
Het klopt dat Brussel financieel en economisch dreigt te verstrikken binnen de enge grenzen van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Dat Duchâtelet hiervoor een oplossing zoekt, is volkomen terecht. Wat de Vlaams-Socialistische Beweging (V-SB) stoort, is dat de blauwe senator volkomen voorbijgaat aan de Vlaamse belangen. Hoe zal Vlaanderen de amputatie van haar kernland economisch overleven? En wat met de verfransing? Het voorstel van Duchâtelet is op maat geschreven van de Franstalige elite die het nog altijd voor het zeggen heeft in België. Door de uitbreiding van Brussel te bepleiten, willen zij uiteindelijk het Vlaamse soevereiniteitsstreven fnuiken.
Voor de V-SB is enkel een uitbereiding van Brussel tot heel Vlaanderen bespreekbaar. Meer zelfs, de versmelting van het Vlaamse en het Brusselse gewest is (ondermeer) een economische noodzaak. Omdat Brussel midden in Vlaanderen ligt, zij we tot elkaar 'veroordeeld'. We kunnen dus maar beter de bestaande vooroordelen laten varen en kiezen voor een scenario waarbij zowel de Vlamingen als de Brusselaars beter worden.
Een fusie van Vlaanderen en Brussel-19 en een grondwettelijk verankerde Franse Gemeenschap die bevoegd is in Brussel en de zes faciliteiten gemeenten is een scenario waarbij zowel de Vlamingen als de Franstalige Brusselaars water in de wijn doen. Het schept bovendien de condities voor een goed functionerende welvaartstaat in plaats van het onbestuurbare land van eindeloos communautair gekibbel waar we vandaag mee zitten.
