Vele inwoners van de Belgische staat, in de eerste plaats de economische elite maar daarnaast ook tal van "gewone mensen", hebben wekenlang duidelijk te kennen gegeven dat er dringend een federale regering gevormd moet worden - en dan nog bij voorkeur een "louter sociaal-economische" regering. Voor de ongetwijfeld oprechte progressieven onder hen moeten de verklaringen van de nieuwe bewindslieden en hun partijen, nu de nationale existentiële crisis eventjes naar een latere datum verschoven is, als een ontnuchtering aankomen.
We zullen het hier nu niet hebben over de zorgwekkende vaagheid van kersvers minister De Crem over de rol die het Belgische leger zou kunnen spelen in de bezetting van Irak. Veeleer heeft het te maken met diens (op zich voorspelbare) in het weekblad Humo geuite liefde aan het adres van de rechtse Franse president Sarkozy. Het doorvoeren van diens "sociale hervormingen" zou van veel lef getuigen, aldus de CD&V'er. Dit belooft weinig goeds voor de komende maanden, want het lijkt erop dat de Belgische regeringspartijen ook enthousiast zijn om Sarkozy's politiek handelen op inhoudelijk vlak te kopiëren.
Waar het om gaat, is de reactie van de politieke klasse op de Kerst- en Nieuwjaarsstaking die georganiseerd werd/wordt door de OVS. De Vlaams-Socialistische Beweging vindt het ronduit schandalig dat de partijen van de meerderheid van deze actie gebruik willen om het voorstel voor het verplichten van een "minimale dienstverlening" nog maar eens kracht bij te zetten. Dit komt in werkelijkheid neer op een ernstige inbreuk op (de effectiviteit van) het stakingsrecht, en het doorvoeren van een dergelijke maatregel dreigt een precedent te zullen worden voor verdere ondergravingen daarvan, tot dit stakingsrecht helemaal een lege huls geworden is. Maar blijkbaar is het realiseren van deze oude droom belangrijker dan het oplossen van de werkelijke problemen waarmee de spoorwegmaatschappij kampt, zoals het gebrek aan investeringen in materiaal en personeel, of de stijgende prestatiedruk. Nochtans: mocht daaraan gewerkt worden, zou er misschien wat minder reden zijn om te staken.
De V-SB ondersteunt dan ook ten volle het njet van de vakbondswereld, met name het ABVV. Het spreekt vanzelf dat de linkse flaminganten zich verzetten tegen dit voorstel en tegen asociaal beleid in het algemeen, of dit zich nu Belgisch of Vlaams noemt.
