Dinsdag publiceerde een aantal artsen in de krant De Standaard een opiniestuk waarin zij wezen op de rol van de Franstalige politieke klasse in het onmogelijk maken van het gratis aanbieden van een vaccinatie tegen baarmoederhalskanker. Dit aanbieden zou gebeuren via een openbare aanbesteding (dus zoals in het befaamde Kiwimodel), waarbij de federale overheid voor twee derden van de kosten zou opdraaien en de gemeenschappen voor de rest. De beslissing van de interministeriele conferentie om van start te gaan met deze cofinanciering blijft echter uit, want de Franse Gemeenschap verkiest blijkbaar dat de gevaccineerde toch zelf opdraait voor een deel van de kosten. Hierdoor wordt ook de bereidheid van de Vlaamse Gemeenschap om deze sociaal verantwoorde maatregel gefnuikt. Blijkbaar primeren de belangen van de farma-industrie in de ogen van de Franstalige politici op de volksgezondheid.
Volgens de Vlaams-Socialistische Beweging (V-SB) kunnen uit deze toestand twee lessen getrokken worden.
Ten eerste wordt hierdoor wederom de blokkerende werking van het huidige Belgische federalisme geïllustreerd. In België leven twee naties, maar het Belgische kader zorgt ervoor dat de beslissingen en wensen van de ene gemeenschap over vele cruciale materies steeds kunnen geneutraliseerd worden door die van de politieke elite van de andere. Maar telkens blijkt de uitkomst de belangen van de Belgische (en internationale) burgerij te dienen.
Ten tweede blijkt een van de argumenten die de "progressieve" belgicisten graag aanhalen nog maar eens vals: het is niet zonder meer zo dat de als van nature sociaalvoelende Franstalige politieke klasse, en dus het Belgisch staatsverband, noodzakelijk is om de per definitie bekrompen en veel neoliberalere Nederlandstalige Vlamingen in toom te houden. België is in dit geval duidelijk een hinderpaal voor een socialer beleid, en de Franstalige politieke klasse blijkt dus niet per definitie minder verkocht aan de belangen van de financieel-economische elites dan de Nederlandstalige. Een van de intellectuele legitimaties van het Belgische bestel valt daarmee weg.
Uiteraard is de V-SB voorstander van een goede en toegankelijke gezondheidszorg voor iederèèn, ook voor onze zuiderburen. Maar zonder het Belgische keurslijf konden 3,5 miljoen vrouwen misschien beroep doen op gratis vaccinaties tegen baarmoederhals kanker. Mèt het Belgische keurslijf, wordt het aan 5 miljoen vrouwen - Vlaamse en Waalse - voorlopig zeker ontzegd.
