De Vlaams-Socialistische Beweging (V-SB) veroordeelt de deelname van de Belgische strijdkrachten aan operatie Harmattan tegen het regime van de Libische kolonel Muamar el Khadaffi.
De revoltes van de middenklassen voor meer democratie in verschillende Arabische staten (Tunesië, Egypte, Marokko, Bahrein, Jemen, Syrië, Jordanië) hebben ook een deel van de middenklasse in Libië geïnspireerd tot opstand tegen de dictatuur van Khadaffi. Het blijkt echter dat deze revolte vooral leeft in het oosten van Libië. Libië is in essentie een recent door het Italiaanse kolonialisme gecreëerde staat waar mensen zich in de eerste plaats identificeren met hun stam. De oostelijke stammen werden onder Khadaffi zeker niet bevoordeligd en zagen nu hun kans om zich van diens dictatuur te ontdoen. Uit het verloop van de strijd op het terrein blijkt dat in ieder geval de Khadaffa-stam haar prominente lid niet afgevallen is. Stammen laten zich nooit isoleren, wat meteen betekent dat ook andere stammen in het westen het regime van Khadaffi blijven steunen. Het ziet er naar uit dat Khadaffi er in geslaagd is om de revolte voor meer democratie te laten uitmonden in een burgeroorlog.
We stellen vast dat het Belgische regime zich nog maar eens op sleeptouw heeft laten nemen door de belangen van het Franse regime, en met name Sarkozy die hoopt om met een oorlog in Libië het imago van zijn desastreuze beleid t.a.v. de democratiebeweging in de Arabische wereld en in het bijzonder in Tunesië, op te poetsen. Bovendien hoopt hij erop dat een sterk gemediatiseerde oorlog ook de rangen achter hem kan doen sluiten bij de komende Franse presidentsverkiezingen.
Het optreden van de imperialistische machten tegen het Libische regime zijn totaal ongeloofwaardig. Ook nu nog bewapenen zij de dictatuur in Saoedi-Arabië, die de ongewapende(!) opstand in Bahrein hardhandig neerslaat.Ethische motieven verhinderen hen nog steeds niet zoete broodjes te bakken met allerhande dictators, zowel om geopolitieke redenen als eenvoudigweg wegens de commerciële belangen van de wapensector.
De imperialistische machten zochten de afgelopen jaren toenadering tot Khadaffi, tot en met steun voor presidentiële kiescampagnes zoals in het geval van Sarkozy. Maar Khadaffi bleef een onbetrouwbare bondgenoot en ze hopen om zich van hem te kunnen ontdoen. Het is evenwel duidelijk dat de huidige interventie niet alleen gericht is op het uitschakelen van Khadaffi maar minstens evenzeer erop gericht is om een pro-westers bewind aan de macht te brengen. Daarom wordt ook het onderscheid gemaakt tussen "goede" opposanten en "slechte" opposanten.
Waar de instelling van een no-fly zone gerechtvaardigd kan worden voor de bescherming van de burgerbevolking zijn grootschalige bombardementen op één betrokken partij in de burgeroorlog een ontoelaatbare inmenging. De grootmachten mogen de opstand niet naar hun hand zetten. We kijken alvast uit naar het instellen van gelijkaardige no-fly zones boven andere gebieden waar de burgerbevolking slachtoffer is van militaire aanvallen (Palestina - Gaza, Tsjetsjenië, Zuid-Ossetië, Darfur).
De V-SB steunt de strijd van de Libische bevolking om over haar lot te beschikken, en dus niet die van Frankrijk en de V.S. om te bepalen hoe het land er zal mogen uitzien en de opstand 'in goede (lees: voor hen voordelige) banen' te leiden.
