De conservatieve elites van christendemocraten, sociaaldemocraten en liberalen hebben in de jongste verkiezingen voor het Europese parlement (april 2014) in heel Europa flink wat pluimen gelaten aan bewegingen die de nationale soevereiniteit voorop stellen. Ze worden nu in Griekenland voor het eerst geconfronteerd met nationale politici die weigeren de dictaten van de trojka (ECB, IMF en Europese Commissie), voorgesteld als “hulp” of een “akkoord”, te gaan verdedigen bij het Griekse volk. In plaats daarvan doet de regering van premier Alexis Tsipras, gesteund door een ruime parlementaire meerderheid, het omgekeerde: ze organiseert een volksreferendum met de vraag de dictaten van Brussel te verwerpen. Simpelweg omdat deze dictaten meer van hetzelfde zijn en de Griekse economie en de welvaart en welzijn van de bevolking nog verder aantasten. Ze bieden geen enkele hoop op positieve veranderingen. Enkel de financiële en industriële elites in Europa, inbegrepen de oligarchen in Griekenland, zullen ervan profiteren. Miljardenleningen van de trojka en moordende besparingen hebben het Griekse volk de miserie ingeduwd en de Franse en Duitse banken gered.
De crisis van vandaag legt steeds meer het echte probleem bloot. Het is een strijd van de technocratische elites, van de geldmachten (“de markten”) en hun horige politieke klasse, tegen de bevolking die vraagt om democratie, menselijke waardigheid en sociale welvaart. De Griekse bevolking heeft begin dit jaar gekozen voor een sociaal rechtvaardige en democratische koers. Zelfs verstandige niet-linkse commentatoren en wetenschapslui zien de realiteit. Onder de titel “De doodgravers van Hellas” schrijft de vroegere hoofdredacteur van Het Laatste Nieuws (29 juni jl.), Luc Van der Kelen “De kern van de Griekse crisis is van politieke aard. Het is geen geheim dat een aantal leiders van de Europese unie, het IMF en de ECB de nieuwe Griekse regering uitspuwen. Het IMF pakt Griekenland aan alsof het een ontwikkelingsland is. Dergelijke houding wijst erop dat sommigen in Berlijn, Brussel en het IMF een politiek doel nastreven. Berlijn, Amsterdam [de Nederlandse regering zetels niet in Amsterdam maar in Den Haag, n.v.d.r.], het IMF willen de communisten van Syriza weg. Maar, de Syriza- regering is het resultaat van het beleid van Europese autocraten à la Dijsselbloem. Niet verkozen financiële regenten zijn doelbewust bezig de democratie in een land te ondermijnen. Dat is op ons continent sedert de oorlog du jamais vu.” Nobelprijswinnaar economie (2003), de Amerikaan Paul Krugman : “Ik vind het een monsterlijke stommiteit dat de schuldeisers het zover hebben laten komen. Maar dat hebben ze gedaan en ik kan Tsipras niet verwijten dat hij bij de kiezers te rade gaat in plaats van hen te verraden”.
De Griekse bevolking heeft gekozen voor een sociale en democratische koers. Maar zoals het verleden ook al leert (cfr. 2005 de verwerping in Nederland en Frankrijk van het ontwerp van Europese grondwet) heeft De EU-elite lak aan de uitslagen van referenda en verkiezingsuitslagen. Het is een autocratische machine gericht op de belangen van de geldelite.
We kunnen ons de keuze van premier A. Tsipras om het volk te laten spreken zeer goed voorstellen. Hij laat zich niet tegen de zin van de kiezers een bezuinigingsakkoord opdringen. Terecht laat hij de kiezers niet in de steek, maar geeft hij ze juist een stem. Een referendum is dan de enig juiste beslissing.
De V-SB steunt volop de strijd van de volkeren voor hun soevereiniteit en sociale welvaart. Griekenland kan een belangrijke hefboom worden in die strijd op het Europese continent.
