De Europese politieke elite heeft in de Britse premier Boris Johnson de nieuwe ideale vijand gevonden. Hij kan vandaag overladen worden met alle zonden van Israël en opgevoerd als de nieuwe schuldige van de politieke crisis waar de Europese Unie in zit (en samen met hem al de domme, dwaze Britten die voor "leave" hebben gestemd). De hele politieke kaste steigerde toen Johnson het Britse parlement buitenspel zette: "een belediging aan de democratie!", zo klonk het. De ernstige problemen waarmee de EU zelf intern kamt, zowel politiek als economisch, kunnen zo uit het nieuws gehouden worden dankzij "Brexit" als nu al drie jaar durende bliksemafleider. Maar misschien moet de EU toch ook eens in eigen boezem kijken, want de krokodillentranen zijn wel heel hypocriet.
Als linkse soevereinisten zijn wij hoegenaamd geen fans van Boris Johnson, de conservatief-liberale Torypartij en het Britse imperialisme in het algemeen. Het Groot- Brittannië dat Johnson en zijn partij willen uitbouwen - of beter: afbreken - na Brexit zal wellicht een economische, sociale en ecologische ramp worden voor de meerderheid van de inwoners van dat niet zo Verenigde Koninkrijk. En we koesteren ook geen illusies wat betreft de houding van de Tories tegenover de door het Britse imperialisme bezette naties zoals Schotland, Wales en (gedeeltelijk) Ierland.
Dat gezegd zijnde is de Europese hysterie over het buitenspel zetten van het Britse parlement enorm hypocriet. De prime minister deed immers alles volgens de letter van de wet, en het was ook niet de eerste keer dat dit gebeurde. Wanneer de voorzitter van het Europees Parlement David Sassoli toetert dat "luisteren naar het parlement altijd goed voor de democratie is", dan vragen we ons af waarom de EU zo oorverdovend stil was toen het Catalaanse parlement in zijn geheel werd ontbonden op bevel van een partij die daar amper enige verkozenen had. Dan vragen we ons af waarom Carme Forcadell al bijna anderhalf jaar lang in de cel zit omdat ze als parlementsvoorzitster niets anders deed dan een parlementair debat toestaan. Geen kwaad woord over de Spaanse repressie toen dat parlement het zwijgen werd opgelegd!
Eenzelfde hypocrisie zien we nu ook wat betreft de burgerprotesten in Hong Kong, waar de Europese Unie in de eerste rij staat om de Chinese repressie aan te klagen. In de Spaanse cellen zitten nog steeds mensen die worden vervolgd voor datzelfde wat de EU verdedigt buiten de EU: het organiseren van burgerprotest.
Men kan zeker vraagtekens plaatsen bij de manier waarop Boris Johnson te werk is gegaan, als vooralsnog onverkozen regeringsleider en met de steun van een onverkozen staatshoofd. Maar men moet daarbij dan wel de bedenking maken dat 1) de meerderheid van alvast de Engelse kiezers wel degelijk voor "leave" heeft gestemd en hun stem gerespecteerd moet worden, en 2) dat de EU niet bepaald geplaatst is om anderen terecht te wijzen.
