Op 21 maart stapten om en bij de 14.000 werkers uit de non-profitsector en de openbare diensten en verontruste burgers in het algemeen door de Brusselse straten om het besparingsbeleid van de regering aan te kaarten, dat deze sector ongemeen hard treft en zich bijgevolg ook laat voelen op de essentieelste dienstverlening aan de burger: de zorg.
Reeds van in het begin had de regering tegen eind 2016 voor 2,6 miljard euro aan bezuinigingen aangekondigd, die dit jaar nog eens 902 miljoen euro zouden moeten bedragen en die na eventuele begrotingswijzigingen in april nog eens zouden kunnen aangroeien. Een greep uit het aanbod van wat dit betekent:
- een verhoging van de prijs van gezondheidszorg, het remgeld (tot 12 euro), bepaalde geneesmiddelen (waaronder antibiotica), de maximumfactuur, ... Er zullen bijkomende verzekeringen aangerekend worden en bepaalde geneesmiddelen (neussprays met corticoïden bv.) zullen niet meer terugbetaald worden;
- in de openbare ziekenhuizen zal het moeilijker worden om werkers vast te benoemen;
- in een sector die nu reeds bijzondere werktijden kent (nachturen, weekendwerk, ...) zal flexibiliteit meer dan ooit het modewoord worden. In combinatie met andere regeringsmaatregelen zal het personeel nog langer moeten worden en zal er een nog grotere flexibiliteit van de werkers gevraagd worden, met alle risico op fouten en arbeidsongevallen door oververmoeid personeel dat nu reeds handen tekort komt om alles bol te werken;
- het werk in deze sector wordt nog steeds niet erkend als 'zwaar werk', ondanks de verhoging van de werkleeftijd naar 67 jaar, de bijzondere fysieke inspanning die de zorgtaken vragen en de afbouw van de mogelijkheid om beroep te doen op landingsbanen;
- de bezuinigingen zullen een grote invloed hebben op de weinige ons nog resterende openbare ziekenhuizen, die in tegenstelling tot privéziekenhuizen geen winst nastreven maar louter de dienstverlening aan de burger, met alle gevolgen van dien; het is duidelijk dat de visie van minister De Block volledig in lijn ligt met die van haar liberale regering, die de openbare dienstverlening volledig wenst af te bouwen ten voordele van private ziekenhuizen en verpleegcentra;
- een nijpend personeelstekort dat niet, amper of veel te weinig gecompenseerd kan worden, in een sector waar de gemiddelde leeftijd van het personeel nu reeds 45 jaar bedraagt en waar de werkers alsmaar meer te kampen krijgen, met ziekte door uitputting en burn-out; het is geen uitzondering dat er in veel rust- en verzorgingstehuizen aan de familieleden van zieken en ouderen gevraagd wordt om voor hun naasten te zorgen en hen eten te geven omdat de verplegers en verzorgenden er gewoon geen tijd voor hebben;
- en dit heeft uiteraard een enorme impact op de wachtrijen en de dienstverlening aan de burger toe die het recht heeft om de beste verzorging te eisen; zonder nog maar over de vrouw te spreken, die eens te meer het grootste slachtoffer wordt in deze voor de overgrote meerderheid vrouwelijke sector;
- ...
Gezondheidszorg is geen commercieel goed en mag nooit evolueren naar een individualistisch systeem waar de gegoede patiënt meer voordeel uit kan halen dan die hij of zij die minder heeft. Het is geen economische dienstverlening waar enkel hij die middelen heeft recht op heeft, maar wel degelijk van elke burger in de 21e eeuw (of zou dat toch moeten zijn). De gezondheidszorg vertegenwoordigt meer dan 10% van het BBP en is daardoor een gemakkelijke schietschijf voor een regering waarvan het mantra bestaat uit 'besparingen' besparingen die tot nu toe niet geleid hebben tot een begroting in evenwicht en waarvan onlangs bevestigd werd dat een begroting in evenwicht eveneens niet voor volgend jaar zal zijn. Maar de besparingen op kap van de 99% gaan onverminderd voort, en dit is voor ons onaanvaardbaar. Laat de gezondheidssector nu net een sector zijn waar absoluut niét op bespaard mag worden, wel integendeel: waar dringend nieuwe investeringen nodig zijn, in het bijzonder voor wat personeel betreft, zowel in het aantal personeelsleden als in eindeloopbaanmogelijkheden die de werkers de mogelijkheid zullen geven wat langer te werken in dit uiterst zwaar beroep, dat zowel fysiek als emotioneel veel van iemand vraagt.
Inmiddels blijft de regering doof voor de eisen van de werkers en krijgen de vakbondsverantwoordelijken die onderhandelen op het kabinet De Block constant nul op hun rekest.
De V-SB nam dan ook deel aan deze actiedag en zal de werkers van deze sector blijven steunen in hun strijd, die ons allen aanbelangt. In naam van onze gezondheid!
