Aurore Martin (31 jaar) is een jonge meid van Franse ‘nationaliteit’ maar met een Baskisch hart. Zij is lid en woordvoerster van ‘Batasuna’, een politieke partij die niet verboden is in het deel van Europa waar zij vandaan komt en waar ze ook woont: het deel van Baskenland dat binnen de Franse staatsgrenzen ligt.
Spanje vroeg haar uitlevering door middel van een Europees Uitleveringsbevel! Zij heeft mee opgestapt in manifestaties in Agurain (Salvatierra) en Iruñea (Pamplona) in Zuidelijk Baskenland maar in het proces worden ook betogingen in Baiona (Bayonne) en Uztaritze (Ustaritz) geciteerd terwijl die toegelaten waren! Omdat elke democraat zich hierbij bescheurt is Spanje maar meteen gaan roepen dat ze ‘van ETA!’ is. Dat lukt in Spanje altijd. Maar ditmaal lukte dat ook in de Zarko-Bruni-staat.
Het Hof van Cassatie in Parijs moest beslissen of er tot de uitlevering zou worden overgegaan. Maar er werd niet verwacht dat Parijs het Hof van Beroep Pau zou tegenspreken. In Iparralde (Noordelijk Baskenland) ontstond er meteen commotie omdat velen het onweer naderbij voelen komen.
Op 18 juni (2010) had de Spaanse Bloedraad al eens om de uitwijzing gevraagd maar toen weigerde Frankrijk wegens “gebrek aan motivatie”. Toen Aurore Martin in november werd opgeroepen naar Pau te komen werd ze daar al meteen gedurende korte tijd van haar vrijheid beroofd…
Er kwam protest vanuit onverwachte hoek: De ‘rode broeders’ van de ‘Parti Socialiste’ uit het departement Pirinio Atlantikoak/Pirenèus Atlantics (Pyrénées-Atlantiques). Zij noemden de beslissing tegen Martin “inacceptabel” Ze verweten “de autoriteiten van een Europese Staat een persoon te vervolgen voor zaken die hun eigen autoriteiten niet eens als illegaal beschouwen”. Méér nog: “Eén van de ten laste gelegde feiten vond plaats in Frankrijk waar Batasuna haar activiteiten legaal uitoefent. Deze situatie is onaanvaardbaar omdat het een inmenging is in de Franse democratie tegen de vrijheid van meningsuiting”.
Op 15 december accepteerde Parijs in cassatie het Europees aanhoudings- en uitleveringsbevel tegen Aurore Martin. Zij zal nu binnen een periode van 10 dagen gearresteerd en uitgeleverd moeten worden aan de Spaanse beulen.
Deze beslissing van het Franse Sanhedrin betekent een belangrijke stap en een precedent omdat Frankrijk voor het eerst een Frans staatsburger uitlevert aan een andere staat en wel omwille van politieke activiteiten. Er kan nu in hoger beroep worden gegaan bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens maar dit werkt niet opschortend.
Ook in 'ons' land lopen we het risico ooit uitgeleverd te worden aan vreemde charlatans. De parlementaire bespreking van deze ingrijpende wetswijziging was niet de mooiste bladzijde uit de parlementaire geschiedenis van ‘ons’ land. De regering joeg het wetsontwerp in ijltempo door het parlement. De parlementsleden waren - op enkele uitzonderingen na - niet geïnteresseerd, aangezien Europa al in hun plaats beslist had. Bovendien stonden de vakantiekoffers al klaar toen op 12 december 2003 in de Belgische Kamer een 150 jaar oude uitleveringswetgeving met één druk op de stemknop werd afgeschaft. Slechts één volksvertegenwoordiger stemde tegen: Geert Bourgeois.
AuroreMartin koos inmiddels voor de clandestiniteit.
Vrij naar Martin Niemöller:
Toen de Guardia Civil onze vrijheidstrijders arresteerde heb ik gezwegen;
Ik was immers geen strijder.
Toen ze de krant EGIN kwamen sluiten heb ik gezwegen;
Ik las die krant immers niet.
Toen ze ook nog EGUNKARIA kwamen sluiten heb ik gezwegen;
Ook die krant las ik niet.
Toen ze allerlei jongerenorganisaties zoals Jarrai, Haika en Segi verboden heb ik gezwegen;
Ik hoorde immers niet tot die groepen.
Toen ze mensen van amnestiecomités arresteerden heb ik gezwegen;
Ik had geen amnestie nodig.
Toen ze mij kwamen halen
...was er niemand meer die nog kon protesteren.
