In mei vierden we dat 70 jaar geleden het Duitse nazisme op 8 mei 1945 en in september het Japanse militarisme, bondgenoot van Hitler, werden verslagen door de geallieerden waarvan de Sovjet-Unie, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten deel uitmaakten, samen met een hele reeks verzetsbewegingen van China over Joegoslavië tot West-Europa. Maar in het licht van de huidige machtsgreep van het mondiaal kapitaal, de grote onzekerheid en sociale achteruitgang van miljoenen mensen, mogen we ons afvragen of in 1945 het fascisme en nazisme wel werd verslagen...
Het nazisme als Duitse variant van het fascisme werd in mei 1945 als staatsvorm verslagen – een staatsvorm die Hitler zag als het begin van een duizendjarig rijk. Nazi-Duitsland werd grotendeels door de Sovjet-Unie vernietigd. De Sovjet-Unie betaalde de hoogste prijs van alle geallieerden: 23 miljoen doden, burgers en militairen, partizanen en duizenden verbrande dorpen, bedrijven. Er bestaan ontelbare historische geschriften over de strijd tegen Nazi-Duitsland (bijv. de Engelse historicus Richard Overy, “Ruslands Oorlog”). Het zwaartepunt van de oorlog van het nazisme was gericht op de vernietiging van de Sovjet-Unie. Het uitgestrekte Euro-Aziatische, grondstofrijke Rusland heeft altijd de Westerse imperialisten aangetrokken. In 1812 waagde Napoleon zijn kans om Rusland te veroveren. Honderd jaar later intervenieerden de Westerse mogendheden in de Russische Burgeroorlog. En in 1941 startte operatie Barbarossa van Nazi-Duitsland tegen de Sovjet-Unie. Deze pogingen zijn allemaal mislukt, niet zonder onnoemlijke materiële schade en bloedvergieten. Als er één land het recht heeft de overwinning op Hitler's Duitsland en zijn bondgenoten te vieren is het wel Rusland.
Vandaag is een belangrijke vraag of de fascistoïde ideologie wel werd verslagen. Op deze vraag moeten we helaas negatief antwoorden. Na de nederlaag in 1945 kropen het fascisme en zijn handlangers onder de stenen. Nazimisdadigers doken onder, geholpen ook door de Westerse elite. In de Koude Oorlog konden vele SS'ers en Gestapo-ambtenaren aan de slag in Westerse geheime diensten en politie. Ze namen ook snel hun plaats in het economisch leven in. De Verenigde Staten sleepten een aantal met het nazi-regime verbonden wetenschappers naar eigen land om er te werken aan bewapenings- en ruimteprogramma’s of mee te werken in de op gang gekomen Koude Oorlog. Verwonderlijk was dit niet gezien al voor de oorlog Amerikaanse heersende middens miljoenen dollars hadden geïnvesteerd in het Hitler-regime. Bijv. IBM speelde een belangrijke rol in het gebruik van ponskaarten tijdens de Holocaust. De familie Bush, die nadien nog twee presidenten zou leveren, had grote belangen in Nazi-Duitsland. Het Vaticaan leverde heel wat hulp om via zijn wereldwijde netwerk nazi’s te helpen vluchten naar Zuid-Amerika.
Daarnaast kende het fascisme een heropleving via duidelijk fasicstische begegingen zoals de Griekse Gouden Dageraad, het Hongaarse Jobbik, de Oekraïense Rechtse Sector,...
Het fascisme is altijd al een nuttig hulpstuk gebleken voor de Westerse imperialistische elites. De gekende antimondialist, de Egyptenaar Samir Amin, noemt ze de Triade: de VSA als supermacht, Europa, Japan. Volgens hem wordt het wereldtoneel gedomineerd door de pogingen van de Triade om hun exclusieve controle over de planeet te behouden door een combinatie van de economische, neoliberale mondialisatie die het financieel transnationaal kapitaal van de Triade toelaat om alleen te beslissen over alle mogelijke domeinen van hun exclusieve belangen van de planeet (TTIP-onderhandelingen), en de militaire controle door de VSA en hun bondgenoten met het doel om elke poging van gelijk welk land, om van onder het juk van het Westen uit te komen, in de kiem te smoren. De retoriek van de westerse media en liberale politici die stellen dat hun politiek democratie wil bewerkstelligen is een leugen. Zij hebben nooit democratische doelstellingen willen bewerkstelligen. Het Westen heeft in de naoorlogse periode systematisch de meest anti-democratische en vaak fascistische anti-democratische krachten vrij spel gegeven om landen ondergeschikt te maken aan de haar belangen. Ze speelden een belangrijke rol bij het vestigen van rechtse militaire dictaturen in Latijns-Amerika, met de actieve steun van de VSA, in de tweede helft van vorige eeuw, als reactie op het aan de macht komen van links-patriottische regimes. In dit opzicht zijn alle landen die niet tot de Triade behoren potentiële vijanden.
Dichter bij huis in Europa. De Triade organiseerde in de hoofdstad van Oekraïne, Kiev, een EU-VS-staatsgreep op 14 februari 2014. Een begrijpelijke, massale, vreedzame protestbeweging tegen een corrupte (maar legitiem verkozen) president, werd mede overgenomen door extreem-rechtse krachten in Oekraïne. Met de actieve steun van hun liberale bondgenoten zoals bij ons een G. Verhofstadt (VLD), V. Van Quickenborne (VLD), B. Somers (VLD) en M. Demesmaeker (N-VA) die zich te gaan inlaten in Kiev met het massaprotest. Vernoemde liberalen werden zo de objectieve bondgenoten van fascistische stoottroepen. Het gaat om de sinds WOII bestaande fascistische milities zoals de Pravy Sektor (Rechtse Sector) en Svoboda (Vrijheid) die in WOII heel wat oorlogsmisdaden begingen. Het fascistische Azov-bataljon strijdt mee tegen de opstand van de Russisch-sprekenden in Oost-Oekraïne. Na de staatsgreep steunt de Oekraïense regering fascistische milities en verbood zij de werking van de Oekraïense Communistische Partij (leiders van deze partij werden aangevallen en heel wat kantoren in brand gestoken). De Oekraïense regering steunt openlijk de neonazistische milities die met hakenkruisen en SS-insignes ten strijde trekken tegen het overwegend Russisch sprekende oosten van Oekraïne dat economisch ook sterk verbonden is met Rusland. Om de coördinatie te verbeteren werd op 6 april jl. door de regering besloten Dmytro Jarosj (hoofd van de fascistische militie Rechtse Sector) benoemd tot raadgever van de opperbevelhebber van het Oekraïense leger. Jarosj moet een bemiddelaar zijn om de integratie van fascistische bataljons in het leger mogelijk te maken. En dit alles met steun van het Westen. Inmiddels zijn Canadese, Britse en Amerikaanse militairen aangekomen in Kiev om de fascistische milities die inmiddels in het leger zijn opgenomen, te trainen. Pas maanden later werd de VS-regering terruggeroepen door het Congres dat een amendement indiende om te stoppen met het trainen van de openlijk neonazistische Azov-Bataljon. In hoeverre deze parlementaire actie effect zal hebben, is niet duidelijk, aangezien het Azov-Bataljon intussen opgenomen is in de officiële Oekraïense Nationale Gard. Voor Brussel en Washington en de Vlaamse liberale heren blijken dit alles geen bezwaar te zijn. Extreem-rechtse haviken in Washington zien het nog verder: ze willen van de Oekraïense spanningen gebruik maken om Rusland in een oorlog te trekken. Vandaar hun massale wapenleveringen aan de Oekraïense regering. Wat Rusland natuurlijk zal aanzetten hetzelfde aantal wapens te leveren aan de vnl. in Oost-Oekraïne strijdende tegenstanders van het regime in Kiev. In december kreeg Oekraïne 350 miljoen dollar Amerikaanse militaire steun bovenop een hulppakket van 1 miljard dollar dat het Amerikaanse parlement in maart 2014 goedkeurde. Ook in andere Europese landen, de Baltische staten, Hongarije en Griekenland komen neonazistische partijen te voorschijn en behalen goede electorale resultaten en schuwen het geweld niet tegen politiek andersdenken, Roma, immigranten,…
Al deze ontwikkelingen aan de grenzen van Rusland, de agressieve toon en maatregelen, samen met de versterking van de NAVO-aanwezigheid aan zijn grenzen zijn niet van aard om Rusland gerust te stellen. Temeer daar het Rusland van Vladimir Poetin zich openlijk wil onttrekken aan het imperiale juk van het Westen, middels de Euro-Aziatische Economische Unie die Poetin wil opbouwen, zijn rol in de opkomende BRICS-landen (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) en het openlijk beleid om van het dollar-imperialisme af te geraken door het oprichten van eigen financiële instituties samen met de BRICS- landen als alternatief voor de door het Westen gedomineerde instellingen: IMF, Wereldbank en handelsbetrekkingen via de nationale munten te laten passeren en niet meer via de omweg van de dollar. Deze vaststelling ontlast Rusland natuurlijk niet van alle zonden: het is op zijn beurt een imperialistische mogendheid, die het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren selectief toepast (Tsjetsjenië, Abazinië, Koemukkië, ...) met een gebrekkige democratie een economie die beheerst wordt door oligarchen, zij het tegenwoordig oligarchen die aanleunen bij het Kremlin. Het ene imperialisme dient niet boven het andere te worden verkozen.
