Dat Ankara geen Koerden lust zal voor de meesten wel geen nieuws zijn. Van de vele mooie woorden over democratische verandering en rechten voor de Koerden is er op het terrein nog niet veel te merken. De Koerden blijven onderdrukt en het Turkse leger probeert de wapenstilstand van de PKK te gebruiken om zijn positie op het terrein te versterken.
Sinds het begin van de Syrische burgeroorlog hebben de Turkse machthebbers er een zorg bij. De Syrische Koerden hebben er met succes drie autonome regio’s ingericht tegen de Turkse grens aan. De drie regio’s staan onder controle van de linkse PYD (Democratische Uniepartij) en haar militaire arm YPG (Volksverdedigingseenheden). Ankara maakt geen verschil tussen de PYD, YPG en de PKK. Daarom heeft Turkije van meet af aan logistieke steun verleend aan de gekken van Islamitische Staat (IS). Meer nog, de bevoorrading van IS gebeurt hoofdzakelijk via Turkije. Ook voor buitenlandse IS-strijders is Turkije de grote toegangspoort naar Syrië.
Ook sinds IS in het vizier is gekomen van het Westen, blijft Turkije volharden in de boosheid. Zowel IS als Ankara zijn intussen meer gebrand op de uitroeien van de (Syrische) Koerden, dan op het omverwerpen van Basjar al-Assad.
In juli jl. voerde IS een grootschalig offensief uit tegen de autonome regio Kobanê. Turkije zorgde voor een blokkade tegen de Koerden om zo de val van Kobanê te bewerkstelligen. Ondanks het militair overwicht mislukte het IS-offensief. Op 17 september bracht IS een nieuw offensief op gang tegen Kobanê. Dit keer met nog meer manschappen en modern militair materieel (van het Iraakse leger). Turkije zorgde er dit keer voor dat IS ook vanaf de Turkse grens kon infiltreren, waardoor YPG zeer veel terrein moest prijs geven. Tienduizenden Koerden sloegen al op de vlucht om de IS-slachtingen te ontlopen. De Turkse steun aan IS leverde prompt resultaat op: 49 Turkse gijzelaars die al maandenlang vastzaten werden vrijgelaten!
Intussen is er in de internationale pers met mondjesmaat aandacht voor de Turkse collaboratie met IS. Of het voldoende zal zijn om Ankara van koers te doen veranderen is nog maar de vraag. Ondanks de grote solidariteit onder de Koerden, is de kans groot dat de licht bewapende Koerden in Kobanê het onderspit moeten delven. De ronkende verklaringen over de internationale strijd tegen IS hebben op het terrein nog niet veel teweeg gebracht. Recent liet de VS verstaan dat het geen wapens wil leveren aan de Syrische Koerden: laat ze maar verrekken. Nochtans is het vooral de YPG die strijd levert tegen IS.
De Vlaams-Socialistische Beweging (V-SB) klaagt de Westerse hypocrisie aan. Het is ronduit schandalig te beweren dat je de islamitische extremisten wil bestrijden, maar het wel tolereert dat een NAVO-lid diezelfde moordenaars steunt om de Koerden uit te roeien. Het wordt hoog tijd om afstand te nemen van het Turkse regime!
