Overal ter wereld hebben de afgelopen dagen ontelbare mensen geprotesteerd tegen de nieuwe aanvallen op de Gazastrook, die volledig disproportioneel zijn aan het Palestijnse (tegen)geweld waartegen het zogezegd een legitieme reactie is. Ook in Vlaanderen was dit het geval; men denke maar aan de betoging van 31 december jl. in Brussel waarop zo'n 10 000 mensen aanwezig waren en waarvan de V-SB één van de vele steunende organisaties was. De V-SB wenst daarmee niet alleen haar afkeuren van deze nieuwe gewelddaden te laten blijken, maar ook en in algemenere zin haar steun te betuigen aan het Palestijnse volk, dat al meer dan zestig jaar strijdt tegen de zionistische bezetting.
De V-SB doet inderdaad niet mee met het spelletje om de schuld van de recente gebeurtenissen louter en alleen op Hamas te schuiven. De ideologie van die beweging is de onze niet en over haar methodes kan gedebatteerd worden. Echter, als Palestijnse verzetsbewegingen gewapende acties ondernemen, dan is dat uiteindelijk een reactie op het (veel grotere en constantere) geweld en misdaden van de zionistische zijde. Het zionisme is dan weliswaar ontstaan als een begrijpelijke reactie op de discriminaties en het fysieke geweld die de Europese joden moesten ondergaan, maar werd zeer vlug geaccapareerd door imperialistische machten om een bruggenhoofd uit te bouwen in het olierijke Midden Oosten en kan vandaag nog onmogelijk verdedigd worden. Wondermiddelen bestaan niet, maar een oplossing voor de onveiligheid van iedereen in Palestina, zowel moslims, christenen als joden, kan niet enkel komen van "gematigde Palestijnse leiders", maar moet gezocht worden in het corrigeren van de oorzaken van het Palestijnse geweld: de erkenning van het recht op terugkeer van de miljoenen Palestijnse vluchtelingen, een einde aan de bezetting van hun land en een ontmanteling van de belangrijkste terreurgroep van het gebied, met name het leger van zionistische staat “Israël” (de IDF). Kortom: het omverwerpen van alle heilige huisjes. Ook in Vlaanderen kunnen we daar een steentje toe bijdragen, zij het op bescheiden wijze
Er bestaat een tendens bij bepaalde opiniemakers die stelt dat men "het conflict niet moet importeren", daarmee wijzend op de Europeanen die zich kritisch uitlaten over wat er in het Nabije Oosten in naam van het zionisme gebeurt. Dat wordt des te meer benadrukt wanneer de critici van Arabische (of zelfs Berberse) afkomst zijn - alsof er een verschil zou bestaan tussen de opinies die zij mogen koesteren en die, welke aan anderen toegelaten zijn.
Het is uiteraard waar dat men z'n frustratie niet mag uitleven op joodse mede-Vlamingen, die zelf trouwens in sommige gevallen anti-zionistisch zijn. Zoiets is steeds onaanvaardbaar. Maar dat mag geen excuus zijn om de kritiek te doen verstommen, temeer daar het niet de critici van het zionisme zijn die het conflict importeren, maar wel diegenen die het - om ideologische of om financiële redenen - verdedigen. In vrij letterlijke zin dan nog: je kunt een "stukje bezetting" kopen in de supermarkt.
In onze winkels vinden we immers niet enkel producten uit de in 1948 veroverde gebieden, maar zelfs - rijkelijk gesubsidieerde - producten uit zionistische bevolkingskolonies in de Westelijke Jordaanoever, het gegeven dat dit in strijd is met het internationaal recht ten spijt! Een eenvoudig begin in het druk uitoefenen kan al gebeuren door zelf systematisch alles wat "made in Israel" is, te boycotten. [Daarbij is het handig om te weten dat die producten herkend kunnen worden aan een getal onder de streepjescode dat begint met 729.]
Maar het probleem is niet enkel dat deze goederen in onze winkelrekken te vinden zijn, zoals er goederen uit zowat alle landen verkrijgbaar zijn. Erger is het dat deze goederen een voorkeursbehandeling genieten via een Europees associatieakkoord. Met dit akkoord worden die goederen immers het recht op een voorkeursinvoertarief toegekend. In theorie vallen producten uit de koloniale nederzettingen in de Westelijke Jordaanoever niet onder dat tarief, maar de zionistische douane-autoriteiten lappen de controle op deze oorsprongsregels min of meer aan hun laars. Dat is voor de EU echter nog geen reden om een verdieping van dit associatie-akkoord te weigeren, wel integendeel! Indirect betaalt de Europese Unie - en dus ook de Europeaan - mee aan de bezetting van Palestina.
Wie deze zaken beseft, kan daardoor niet onbewogen blijven. Het is noodzakelijk om op z'n minst druk uit te oefenen op de statelijke en Europese autoriteiten, opdat zij zich genoodzaakt zouden zien af te stappen van hun steun aan de bezetting. Wij, als linkse flaminganten, steunen hoe dan ook de bevrijdingsstrijd van het Palestijnse volk. Hoe kan men immers de emancipatie van de Vlamingen willen, zonder tegelijkertijd die van andere volkeren, en dan in het bijzonder die volkeren die op systematische wijze fysiek te lijden hebben van een brutale militaire bezetting en politiek van etnische zuivering?
