De maatregelen die de directie van Ford Genk aan de werknemers wil opleggen, getuigen van een ongebreidelde arrogantie en tonen aan dat het machtsevenwicht tussen werkgevers en werknemers helemaal zoek is.
Daar waar de werknemers redelijke eisen op tafel legden, is de beslissing van de directie een poging om de werknemers op de knieën te krijgen: buigen of barsten. Het 'verlies' compenseren uit eigen zak of allemaal de straat op. De directie ziet verschillende manieren om dit te doen: de verwarmingsknop moet naar omlaag, en de kantineprijzen omhoog. Daarnaast moet iedere arbeider iedere dag gedurende 12 minuten "slavenarbeid" leveren - d.w.z. werken zonder loon - en mag hij ook een vakantiedag van de kalender schrappen. De bus naar het werk mag hij voortaan uit eigen zak mogen betalen. De rechten van de werknemers worden hiermee gewoon in de vuilbak gekieperd - net zoals in de negentiende eeuw, bij het begin van de juridisering van arbeidsverhoudingen, de voorwaarden voornamelijk in het voordeel waren van diegenen die over productiemiddelen beschikten. Evenmin was het recht op arbeid gegarandeerd. De arrogante reactie van de Ford-directie ligt in dezelfde lijn.
Voor de V-SB is dit onaanvaardbaar, temeer zij in deze plannen niet alleen als pesterijen ingegeven door directe winsthonger ziet, maar ook als een sluwe wijze om dat "vervelende" stakingsrecht eens en voor altijd uit de hoofden van de werkmens te krijgen. Wie wil staken, zal ervoor mogen boeten. Sterker nog: wie staakt, zal ook wie niet staakt ervoor doen boeten. Zo hoopt de directie van Ford Genk paal en perk te stellen aan het stakingsrecht, maar dan op indirecte manier. En dat allemaal onder het mom van de werkgelegenheid!
Als de directie van Ford Genk in haar opzet slaagt, zullen ook andere bedrijven in Vlaanderen haar dankbaar zijn.
Wie geen dankbaarheid zal kunnen tonen, is de werkende klasse in Vlaanderen - zowel handenarbeiders als bedienden - wier enige wettelijke middel om haar rechten te laten gelden bedreigd wordt. Iedere toegeving aan de wensen van de directie van Ford Genk zal immers een precedent zijn voor gelijkaardige maatregelen in andere bedrijven, en zal, kortom, niets anders dan een achteruitgang zijn. Over dergelijke zaken mag zelfs niet aan onderhandelen gedacht worden!
De V-SB roept op tot solidariteit met de Ford-werknemers. Zij zijn nu het slachtoffer van de ongebreidelde arrogantie van een multinational, maar zij zullen zeker niet de laatsten zijn. In ons aller belang, van huidige en toekomstige werknemers in alle sectoren, moeten we als één man of vrouw, de Ford-directie terugfluiten.
