Het Europees Parlement heeft nog maar eens bewezen nutteloos te zijn voor de mensenrechten en schadelijk voor de vrijheid van de volken. Met zijn stemming voor de opheffing van de onschendbaarheid van de in ballingschap levende Catalaanse politici Carles Puigdemont ("afgezette" president van de Catalaanse regering), Toni Comín (afgezette minister van volksgezondheid van de Catalaanse regering) en Clara Ponsati (afgezette minister van onderwijs van de Catalaanse regering) schaart het EP zich aan de zijde van het Spaans imperialisme in de beste franquistische traditie.
Dat er geen vergissing in het spel is bewijst de grote eensgezindheid waarmee voor de opheffing van de onschendbaarheid gestemd is: de drie grote fracties van Europese Volkspartij (met CD&V), sociaal-democraten en liberalen stemden nagenoeg unamiem voor; de fractie van groenen en Europese Vrije Alliantie en de radicaal-linkse GUE/NGL-fractie tegen. Dat leverde voor de stemming over Puigdemont 400 stemmen voor de opheffing van de onschendbaarheid, 247 stemmen tegen en 45 onthoudingen op. Bij de stemmingen over Tomín en Ponsatí stemden 404 Europarlementairen voor de opheffing van de onschendbaarheid, 247 tegen en 42 onthielden zich. Bij de Vlaamse partijen stemden Groen, N-VA, SP.a en Vlaams Belang tegen, CD&V en Open VLD onthielden zich als volleerde jezuïeten (enerzijds, anderzijds...).
Daarmee vindt meer dan 60% van de leden van het Europees Parlement dat de drie Catalaanse politici door het organiseren van een vreedzame volksraadpleging zich potentieel schuldig zouden gemaakt hebben aan gewapende opstand tegen de Spaanse staat, want dat is waar ze in feite door de Spaanse openbare aanklager van beschuldigd worden. Ze worden alle drie, net als de Catalaanse regeringsleden en de voorzitster van de Catalaanse parlement die in de Spaanse staat gevangen zitten, beschuldigd van "sedición", dat in het Diccionario de la Real Academia Española (Woordenboek van de Koninklijke Spaanse Academie) gedefinieerd wordt als "collectieve en gewelddadige opstand tegen het gezag, de publieke orde of de militaire discipline".
Zwart wordt wit en wit wordt zwart. In feite gaat het Europees Parlement hiermee lijnrecht in tegen het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens dat het zelf aangenomen heeft maar blijkbaar niet telt als de grenzen van een EU lidstaat in gevaar zou kunnen komen.
