Vanuit het comité Laat Leyla Leven gaat de volgende tekst uit, die wij hier integraal weergeven:
De groeiende politieke repressie in Turkije treft alle segmenten van de samenleving, maar vooral ook het Koerdische volk.
Het dictatoriale regime van president Erdogan en zijn AKP partij heeft de voorbije 3 jaar tientallen duizenden mensen gearresteerd of zijn omgebracht door de veiligheidsdiensten omdat zij anders dachten dan Erdogan. Duizenden mensen zijn gearresteerd omwille van hun berichten op sociale media. Mishandelingen in detentiecentra en gevangenissen is routine geworden. Ongeveer 150 duizend mensen zijn ontslagen door uitzonderingswetten onder het staat van beleg die er geld, en dit zonder mogelijkheid om deze beslissingen aan te vechten. Duizenden mensen hebben het land moeten verlaten omwille van de repressie en velen zijn naar Europa gekomen.
Ondanks deze zware aanvallen op de democratische rechten en de pogingen om de gehele gemeenschap het zwijgen op te leggen, gaan de volkeren van Turkije vastberaden in verzet en buigen niet voor het regime. Vrouwen staan zelfs op de voorgrond in deze strijd. Tientallen duizenden vrouwen gingen op 8 maart de straat op om hun recht op leven en bestaan op te eisen tegen het mannelijk geweld. De politie heeft geweld gebruikt op hen. Terwijl Erdogan blijft beweren dat hij niet gelooft in gendergelijkheid, zien we dat in ‘zijn’ Turkije elke dag 4 vrouwen omgebracht worden door mannen.
Leyla Güven is één van deze vrouwen die moedig weerstand bieden tegen dit regime. Zij is één van de 67 parlementariërs van Turkije’s derde grootste partij, de Democratisch Partij der Volkeren (HDP). Zij werd verkozen tijdens de verkiezingen van 24 juni 2018. Ze kandideerde vanuit de gevangenis en geraakte vanaf haar kiesomschrijving verkozen met 90% van de stemmen.
De HDP ijvert voor een democratische en vreedzame oplossing van Turkije’s grootste probleem, namelijk de Koerdische kwestie. De vroegere co-voorzitters van die partij, Figen Yüksekdag en Selahattin Demirtas, samen met nog 11 andere verkozenen, zitten nu in de gevangenis. Meer dan 3000 leden van die partij, van de basis tot de top, zitten vast, evenals 96 verkozen burgemeesters uit de Koerdische regio’s.
Leyla Güven was gearresteerd op 31 januari 2018, en na de verkiezingen in juni had ze vrijgelaten moeten worden omdat de Turkse wetten dat voorschrijven. Maar dat werd haar geweigerd. Het Turks regime overtreed ziender ogen haar eigen wetten. Haar gevangenschap vond plaats onder moeilijke omstandigheden zoals bv. bemoeilijkte communicatie met de buitenwereld. Daarop startte ze op 4 november 2018 een hongerstaking om de opsluiting van alle politieke gevangenen aan te klagen.
Leyla Güven wou duidelijk maken dat de dictatuur van Turkije zich bouwt op basis van een massale arrestatie van opposanten en hun isolatie van de rest van de samenleving, en door het onderdrukken van zelfs de meest minimale demcratische eisen van de Koerdische gemeenschap. Ze gelooft dat de beste manier om deze onderdrukking op te heffen en een weg te openen voor democratisering, kan door te blijven eisen dat de Koerdische kwestie op een democratische en vreedzame manier opgelost wordt.
Leyla Güven zegt dat om tot zo’n oplossing te komen, de isolatie van de Koerdische volksleider Abdullah Öcalan dringend opgeheven moet worden. Sinds de lente van 2015 kunnen zijn familie, advocaten en politici hem niet meer bezoeken. Leyla klaagt deze isolatie-politiek aan die volgens vele internationale conventies een vorm van mishandeling zijn. Eigenlijk zegt Leyla dat Turkije haar eigen grondwet en de geratificeerde verdragen moet volgen, en dat dit al volstaat om de isolatie van dhr. Öcalan te stoppen.
Het doorbreken van de isolatie-politiek tegen de politieke gevangenen, op de eerste plaats tegen Öcalan, is de hoofd voorwaarde om tot een vreedzaam en democratisch proces te komen. De democratisering van Turkije en de oplossing van de Koerdische kwestie beïnvloeden ook de dynamieken in het Midden-Oosten en zelfs Europa. De voorbije jaren zagen we dat, als de Koerdische kwestie niet op een democratische manier opgelost kan worden, Turkije massaal investeert in jihadistische groepen en de Syrische burgeroorlog aanvuurt. Dit veroorzaakt migraties en crises elders.
Leyla Güven strijdt niet enkel voor de volkeren van Turkije, maar ook voor alle volkeren in het Midden-Oosten, voor hun gelijkheid en voor een vreedzaam co-existentie op hun eigen gronden. Nu IS bijna verslagen is, is het tot stand brengen van zo’n vrede zeer belangrijk. De kans voor een echte vrede moet gegrepen worden.
Leyla Güven is niet alleen. Duizenden andere politieke gevangenen voeren dezelfde strijd tegen deze politieke repressie en isolatie, en roepen ons allemaal op om deze strijd voor vrede en democratie te steunen. De protestbeweging van de hongerstakers werd in gang gezet door Leyla en werd vanaf 16 december bijgetreden door 30 andere gevangenen, en sinds 1 maart zijn zo’n tienduizend gevangenen in hongerstaking, onder andere ook de ex-verkozenen die in de gevangenis zitten. Sinds 3 maart zijn ook 3 huidige HDP verkozenen aan het hongerstaken in Amed (Diyarbakir). En sinds 17 december zijn er ook 14 mensen, waaronder politici en journalisten, ook in een hongerstaking in Straatsburg. Er zijn nog tal van hongerstakers in Koerdische en Europese steden. Allen verzetten zich tegen het regime met niks anders dan hun lichaam. En allen hebben één boodschap: Stop de isolatie, laat Öcalan spreken met zijn advocaten en geef vrede een kans.
Wij zien de eisen van Leyla en de andere hongerstakers als democratische basis eisen en deze eisen zijn ook onze eisen. Wij zien ons verantwoordelijk om de strijd van het Koerdische volk en de democratische krachten in Turkije voor democratie, mensenrechten, gerechtigheid en vrede, te ondersteunen.
Wij zijn burgers en organisaties, uit Turkije, Koerdistan en België, wij zijn progressieve, antifascistische en solidaire burgers en organisaties. En wij hebben ons verenigd in de het platform Laat Leyla Leven.
Wij verdedigen Leyla’s en al de andere politieke gevangenen hun recht om te leven en steunen hun eisen. Wij roepen de Belgische en Europese instituties en politici op om de stem van Leyla te horen en concrete stappen te ondernemen tegen de Turkse regering. Wij roepen het Belgische publiek op om deze strijd voor democratie en vrede te steunen en solidair te zijn.
Contacteer ons!
p.s. verder delen mag
