Morgen vindt de Europese actiedag tegen commercialisering van de gezondheidszorg plaats, een actiedag die jammer genoeg meer dan ooit nodig is om het Europese besparingsbeleid en de impact op onze publieke gezondheidszorg aan te kaarten: onze openbare ziekenhuizen, die hoofdzakelijk een betaalbare en democratische zorg moeten aanbieden, gaan alsmaar meer gebukt onder de concurrentiedwang met privéziekenhuizen; zieken worden beschouwd als 'klanten' en hun behandeling begint sterk op bandwerk te lijken, waarbij ze vooral geld moeten opbrengen om na hun opname zo snel mogelijk weer te vertrekken; ziekenhuispersoneel wordt geacht om meer en sneller te werken met alsmaar minder middelen en menselijkheid, wat leidt tot een enorme toename van het burnoutfenomeen en patiënten die niet meer als mensen beschouwd worden maar louter als 'bedden'; geneesheren gaan aan de slag met een zelfstandigenstatuut wat de prijs de hoogte doet injagen; kwaliteitsvol onderzoekmateriaal wordt verrekend op de patiënt; enz. Na de installatie van een klassenjustitie (door de btw op advocatenkosten die van 6 naar 21% is gegaan) en klassenonderwijs (verhoging van de inschrijvingsgelden) gaan we langzaam maar zeker richting een klassengezondheidszorg, waarbij enkel zij met de nodige financiële middelen recht zullen hebben op kwalitatieve gezondheidszorg, een sneller onderzoek of een verlengd VIP-verblijf in een luxueuze ziekenhuiskamer. Onderzoek heeft uitgewezen dat tussen 2010 en 2013 het aantal Nederlanders dat afziet van een huisartsenbezoek omwille van de kostprijs van 2 naar 12% gestegen is. Het lijdt geen twijfel dat hetzelfde ons ook te wachten te staat, en dit is nog maar het begin.
Voor de V-SB is het duidelijk: gezondheidszorg is geen handelswaar maar een recht. Er kan enkel sprake zijn van een sterk gezondheidszorgbeleid, gebaseerd op solidariteit en gelijkheid, in het belang van iedereen. Om dit te kunnen verzekeren dienen onze openbare ziekenhuizen alle nodige financiële steun te krijgen zodat de patiënt hier niet voor moet boeten en dienen de privéactoren sterk gereguleerd te worden zodat ze geen afbreuk doen aan onze publieke gezondheidszorg.
