Naast het onophoudelijke repressieve optreden tegen de Koerdische bevolking wordt ook de eigen binnenlandse Turkse oppositie hard aangepakt door het regime van "sultan" Erdogan, getuige de recente zaak van de Turkse krant Zaman. Een zoveelste episode in een lange reeks van aanvallen tegen journalisten en media die kritisch staan tegenover Erdogan. De brutale overname van de redactie van deze krant kreeg ook weerklank en terechte kritiek in de Vlaamse en Europese media, maar buiten een veroordeling in woorden bleken de politieke leiders van de EU en haar lidstaten niet in staat om ook daadwerkelijk op te treden tegen de stelselmatige aanvallen op de vrije meningsuiting in een staat die niet alleen lid wil worden van de EU maar nog eens deel uitmaakt van de NAVO. Ook negeren zowel de media als de Europese politiek de Turkse diaspora. Net daar ligt een belangrijke sleutel om het regime van Erdogan tot de orde te kunnen roepen.
Het is al lang geen geheim meer dat de AKP, de partij van Erdogan, een grote aanhang heeft onder de Turkse diaspora in de EU. Daar mogen we ons geen illusies over maken: een groot deel van deze bevolkingsgroep koestert politieke en maatschappelijke ideeën die ver af staan van de zogenaamde "Westerse waarden" en een progressieve maatschappijvisie die onder meer de vrije meningsuiting en gelijke rechten voor mannen en vrouwen voorstaat. Dat wil echter niet zeggen dat deze bevolkingsgroep integraal het mikpunt van ronduit racistische aanvallen moet worden, zoals men in sommige extreem-rechtse kringen ongetwijfeld graag zou willen. Opstoken van een conflictsfeer tussen Turks en Europees chauvinisme zal de zaken alleen maar verergeren, nog los van het feit dat dit de Turks-Koerdische verstandhouding alleen maar verder zal vertroebelen met grote gevolgen in het Midden-Oosten.
Een belangrijke sleutel ligt in het gegeven dat het regime van Erdogan, dat zich graag voordoet als de woordvoerder van een unanieme Turkse publieke opinie, zeker niet de enige stem is in de Turkse politiek. Naast de kringen achter de oppositiekrant Zaman, die ideologisch eigenlijk niet heel veel van de AKP verschillen, zijn er nog heel wat andere krachten aanwezig in het Turkse politieke landschap. Progressieve en democratische partijen en bewegingen die even goed al ruime tijd het mikpunt van staatsrepressie zijn. De greep van AKP op de Turkse diaspora in de EU mag dan groot geworden zijn, maar dat is zeker niet unaniem gedragen binnen deze diaspora. Linkse en progressieve kringen in Europa moeten volle steun geven aan de Koerdische en andere progressieve oppositie tegen het AKP regime.
Ook andere democratische krachten in de EU zouden er goed aan doen om binnen die diaspora de democratische oppositiekrachten te ondersteunen, onder meer door vervolgde journalisten, academici, advocaten en mensenrechtenactivisten een principieel politiek asiel te verlenen, alsook faciliteiten om vanuit de EU oppositie te kunnen blijven voeren. In de Belgische staat zou alvast volle steun gegeven moeten worden aan de Koerdische politieke activisten die hier op dit moment vervolgd worden voor hun vermeend PKK-lidmaatschap. En het wordt eindelijk tijd om de PKK zelf te erkennen als nationale bevrijdingsbeweging en te schrappen van de lijst van terroristische organisaties.
