Symposium Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid: Vergrijzing en Ontgroening
De titel klonk veelbelovend, maar dit symposium was alweer een gemiste kans om een Vlaams sociaal project voor te stellen.
Sprekers als Alain Mouton van Trends en Jan Van Doren van VOKA mochten komen uitleggen hoe nodig de Vlaamse autonomie is om arbeidsmigratie te kunnen organiseren richting Vlaanderen en een vierde pijler van pensioensparen te kunnen invoeren: vastgoed. Nadat mensen hun hele leven gewerkt hebben om hun huis af te betalen aan de bank, zouden ze dan na hun pensioen een "opeethypotheek" aangaan, waarbij ze dat pas verworven huis in onderpand geven aan de bank in ruil voor een lijfrente. Na hun overlijden is hun huis dan eigendom van de bank.
Verder moeten ook de tweede en derde pensioenpijler verstevigd worden. Dit pleidooi kwam nota bene vlak na een dia waaruit bleek dat de tweede en derde pijler vooral ten goede komen aan mensen die al een hoger pensioen hebben, en dat die tweede en derde pijler vooral een extraatje aanbrengen maar geen substantiële verhoging van de pensioenen inhouden ... maar niemand die daaruit de enige logische en gepaste conclusie trekt, met name dat de 1e pijler dringend hervormd moet worden.
Dergelijke absurditeiten tijdens de referaten leidden er dan weer toe dat tijdens het politieke debat achteraf Bruno Tobback al van bij de start van het debat zijn stekels opzette en bij elke interventie de aanwezigen impliciet beschuldigde van romanticisme en blinde splitsingsdrang, en zichzelf positioneerde als behoeder van een sterke sociale zekerheid, waardoor alweer de klassieke tweespalt gecreëerd werd van het rechtse Vlaanderen versus het sociale België.
