Angst
Afgelopen dagen werd het straatbeeld door angst bepaald. Angst na de aanslagen in Parijs, zeker, maar ook angst voor de ongeziene maatregelen die sinds 13 november werden genomen. Het hoofdstedelijk gewest Brussel is de facto onder staat van beleg gesteld, terwijl de rest van het land zich de facto in een noodtoestand bevindt.
We kunnen niet anders dan de efficiëntie van deze maatregelen in vraag te stellen, en te wijzen op de contradicties: de scholen en metrostations werden gesloten, een ongehoord aantal culturele, maar ook politieke evenementen, werd geannuleerd of verboden. Legervoertuigen en honderden militairen namen onze straten in.
Verder moeten we vooral kalm blijven... Intussen blijft bijvoorbeeld de kerncentrale van Tihange zonder extra bescherming. Niveau 4 van de terrorismedreiging dat al deze extreme maatregelen moet verantwoorden, bleef behouden, maar scholen, metro, enz. gaan progressief terug open. Welke samenhang is in dit alles te vinden? Welke democratische controle is er op al deze beslissingen?
Armoede doodt ook
Op enkele dagen tijd vond de regering Michel 400 miljoen euro voor deze veiligheidsbocht. De regering belooft een ganse reeks repressieve maatregelen (nachtelijke huiszoekingen, administratieve aanhouding van 24 naar 72 uren, automatische gevangenisstraf voor jongeren die uit Syrië terugkeren, enz.). Geld dat er niet was voor openbare diensten en de armen komt nu bij toverslag tevoorschijn. Een rampzalige keuze. Met deze 400 miljoen euro kan men onder meer de veel te lage levensminima die de OCMW’s aan 100 000 mensen uitkeren met de helft verhogen.
Democratische rechten vertrappeld
De gevolgen van deze uitzonderingstoestand lieten niet op zich wachten. Intussen gebeurden al heel wat “accidenten”: een student werd in Shopping Center Wijnegem tegen de grond geworpen met 2 geweren op het hoofd gericht, in het erg gestigmatiseerde Molenbeek gebeurde iets soortgelijks. Bij iemand anders werden dan weer om 5 uur in de ochtend ramen en deuren ingeslagen door de politie tijdens een huiszoeking op een verkeerd adres.
In volksbuurten met een sterke aanwezigheid van moslims grijpt de angst om zich heen. We zien ook hoe burgemeesters, inbegrepen van PS of SP.A, de terrorismedreiging aangrijpen om manifestaties of publieke debatten te verbieden. Een debatavond in Sint-Gillis over Syrië, samenkomsten in Molenbeek, Brussel en Merchtem voor solidariteit en tegen haat, de Klimaatmars in Brussel en Oostende. Zelfs het uitdelen van warme maaltijden aan daklozen in de stations werd verboden. Intussen vraagt Minister van Binnenlandse Zaken Jambon (N-VA) alle sociale bewegingen, de vakbonden op kop, om hun acties op te schorten.
Verzet
Wij weigeren nog langer in angst te leven. Wij zeggen neen tegen de autoritaire staat die we onder onze ogen geboren zien worden. Wij aanvaarden niet dat niet-verkozen organen als het OCAD of de Nationale Veiligheidsraad het land leiden. Wij zeggen neen tegen een oorlog die in onze naam wordt gevoerd, en die enkel voor meer doden, voor meer barbarij zal zorgen.
Wij roepen de sociale en politieke oppositie tegen deze regering op om opnieuw op straat te komen. Om te tonen dat we niet ophouden te leven en op te komen voor een betere wereld. Dat we niet aanvaarden verdrukt te worden “voor onze veiligheid”.
Onze beste wapens zijn onze solidariteit en zelforganisatie. We willen zelf beslissen over wat goed is voor onze levens, onze veiligheid, onze planeet. Samen met onze vrienden en vriendinnen in Frankrijk en andere landen zoals Spanje wijzen we het autoritarisme, de oorlog, het racisme en het verbod om te manifesteren af. Net zoals het gemeenschappelijk vakbondsfront in Henegouwen deed, toen ze haar stakingsdag op 23 november behield.
We roepen de bevolking op haar ogen te openen en tot burgerlijke ongehoorzaamheid over te gaan. De geschiedenis werd nooit gemaakt door wie vooraf toestemming vroeg.
Wij weigeren nog langer angst te hebben. Wij komen op tegen het terrorisme van IS, maar verafschuwen evenzeer de ondemocratische veiligheidspolitiek die onze regeringen ons oplegt in naam van de strijd tegen het terrorisme.
Eerste ondertekenaars (27-11-2015)
Daniel Piron, voormalige gewestelijke secretaris ABVV Charleroi
Daniel Richard, gewestelijk secretaris ABVV Verviers
Christian Panier, oud-rechter en leraar
Sfia Bouarfa, gewezen parlementslid
Paul Van Aelst, ondervoorzitter ACOD Spoor Mechelen
Leen Van Aken, Groen
Ghislain Barra, secretaris ACOD-LRB Mechelen
Danny Absillis, secretaris Algemene Centrale - ABVV
Bruno De Wit, bestuurslid BBTK Mechelen
Isabelle Wanschoor, secretaris CNE Henegouwen
Irène Pêtre, oud-secretaris CNE
Josy Dubié, ere-senator
Corinne Gobin, politologe ULB
Isabelle Stengers, ULB
Thomas Weyts, woordvoerder SAP
Paulo Charruadas, onderzoeker, historicus
Ludo De Brabander, Vrede
Felipe Van Keirsbilck, secretaris CNE Brussel
Herman Michiel, redacteur Ander Europa
David Baele, syndicaal vormingswerker, actief in vzw 't Uilekot en Ander Europa
Flor Vandekerckhove, blogger, De Laatste Vuurtorenwachter
Marco Schmitt, co-voorzitter Inter-Environnement Bruxelles
Rafik Khalfaoui, internationalistisch miltant, lid LCR-SAP
Chloé Deligne, historica, ULB-FNRS
Thibault Jacobs, doctorant Geschiedenis, ULB
Alexis Zimmer
Coraline Grandin, regisseuse / dramaturge
Anne Dubreucq, Professor geographie ULB, Maître-assistant HEFF
Giulia Mensitieri, Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales
Evie Embrechts, feministe
Christine Pagnoulle, gepensioneerd medewerkster Université de Liège, voorzitser ATTAC Liège
Fanchon Deligne
Grégoire Wallenborn
Anne Lévy-Morelle
Vincent Godderis, militant ACOD De Lijn
Daniel Tanuro, ecosocialist, activist Klimaat en Sociale Rechtvaardigheid
Jean-Claude Vannieuwenhuyze, bediende ACV
Aristide Bianchi
Fredy Mathieu, voormalig gewestelijk secretaris ABVV Mons
Daniel Liebmann
Irene Zeilinger
Ananda Kohlbrenner , onderzoekster INNOVIRIS - Prospective Research for Brussels (PRFB), doctorante Département d'Histoire Faculté de Philosophie et Sciences Sociales
Henri Wajnblum
Gregory Cremmery
Antoine Thioux
Johan De Nys, Vlaams-Socialistische Beweging
