De stembusoverwinning van het linkse Syriza in Griekenland heeft in de EU en in de VSA tot grote vijandigheid geleid. De heersende rechts-liberale elite kotst van de regering van premier Alexis Tsipras, die het moordende besparingsbeleid van de trojka (Europese Commissie, Europese Centrale Bank (ECB) en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) verwerpt. Het ijskoude besparingsbeleid komt er op neer dat de (vnl. Duitse en Franse) banken die leningen verschaften (met de hulp van de corrupte politieke kaste) moeten worden terugbetaald door de zwaksten in de samenleving. De trojka-besparingen hebben een humanitaire crisis in Griekenland veroorzaakt: bittere armoede, daklozen, verarming van de middenklasse, meer zelfmoorden, vroegtijdige sterften door gebrek aan een functionerend gezondheidssysteem, lonen die niet uitbetaald worden. Terwijl alle niet-dogmatische economen zeggen dat in tijden van economische recessie besparingen op de rug van de werkende bevolking de situatie erger maken. De Griekse schulden vandaag zijn zelfs groter dan het jaar 2008 waarin de crisis begon. De besparingsprogramma’s hebben nauwelijks de rijke kaste van Griekse oligarchen geraakt. Midden de crisis en besparingsprogramma’s werden nog leningen aangegaan om oorlogsschepen te bouwen in Duitsland. Het beleid van de trojka ten aanzien van de Grieken is een volledige mislukking, zegde premier Alexis Tsipras terecht bij zijn aantreden.
Er is niet alleen de trojka. Individuele EU-landen zijn mee schuldig dat de Griekse regering niet voldoende belastingsmiddelen mobiliseert om de dramatische sociale afbraak tegen te gaan en de economie terug nieuw leven in te blazen. In Nederland bijvoorbeeld kwam door onderzoek van de Stichting SOMO (Stichting Onderzoek naar multinationals) aan het licht dat een Canadees multinationaal mijnbouwbedrijf ‘Eldorado Gold’ , dat actief is in het noorden van Griekenland, in Amsterdam 12 postbusondernemingen heeft die volledig legaal zijn naar Nederlandse wetgeving. Die postbusvennootschappen hebben 2 miljard dollar op hun activa, en stellen amper drie personen te werk. Andere multinationals actief in Griekenland zoals Bayer, BMW, Coca-Cola,..gebruiken dezelfde handigheid om belastingen in Griekenland te ontwijken. Volgens SOMO liep de Griekse schatkist de afgelopen twee jaren minstens 1,7 miljard euro aan belastingen mis. Het doet denken aan de koloniale periode van weleer waarin de koloniale mogendheden- nu de multinationals- hun winsten repatrieerden naar hun moederland. Ook hier wil de nieuwe Griekse regering verandering in brengen.
Er is niet alleen het EU-kolonialisme naar het binnenland toe. Maar het gaat zover dat “Brussel” beveelt welk buitenlands beleid een land mag hebben of niet. Een boegbeeld van de expansionistische EU-superstaat in wording, de liberaal Guy Verhofstadt raadde de eerste minister van Griekenland af een bezoek te brengen aan president Vladimir Poetin “omdat het de EU is die de Griekse economie gaat redden”. Spijtig voor mijnheer Verhofstadt is dat de Grieken hem niet meer geloven. Het vraagt echter nogal wat moed op vriendschapsbezoek te gaan bij het vandaag meest door de EU-VS gedemoniseerde staatshoofd. Eerste minister Tsipras verklaarde in Moskou dat “Griekenland een soeverein land is dat het recht heeft zijn buitenlands beleid te bepalen”. Het bezoek is symbolisch. Maar in de politiek tellen symbolen. De Griekse media, in handen van de oligarchen, waren fel tegen. Maar de Grieken geloven hen niet meer. (De regering Tsipras zal voor het eerst de privé media achterstallige zendtaksen laten betalen ten bedrage van 40 miljoen euro). Iedereen weet dat om meer gaat dan symbolen. In Moskou werden belangrijke contacten gelegd en ook praktische afspraken gemaakt voor verdere samenwerking in verband met een gaspijpleiding die vanuit Rusland doorheen Turkije, Griekenland naar Hongarije en West-Europa zal leiden. Dat gaat regelrecht in tegen de EU-plannen. Griekenland en Rusland gaan ook bekijken hoe de Russische sancties tegen de import van Grieks fruit (als onderdeel van de Russische represailles tegen de EU) kunnen omzeild worden. Rusland is ook bereid te investeren in Griekenland. Ook kan Griekenland een alternatief zijn voor de militaire aanwezigheid van Rusland in het gebied, aangezien de enige haven van Rusland in het buitenland gelegen is in het onstabiele Syrië. Al die plannen zijn volgens VRT-correspondent Bruno Tersago in Athene “niet zozeer een lucratief project, maar dienen ook een geopolitiek doel. Dat klopt. Alleen moet men zo eerlijk zijn te erkennen dat de EU ook geopolitieke doelstellingen nastreeft met haar investeringen“. Het aantreden van de Griekse soevereinistische regering, waarvan het succes zal afhangen of zij de massa’s in Griekenland blijft mobiliseren voor een sociaal en humanitair project, is andermaal een poging op weg naar een multipolaire wereldorde, van regio’s en staten die hun eigen identiteit ver- of heroveren. Het zal een moeilijke weg worden zoals Griekenland bewijst. Volgens de Amerikaanse onderzoeker Mark Weisbrot is het beleid van de Eurogroep er doelbewust op gericht de huidige regering te doen mislukken, in naam van de “redding” van de economie onder meer om te verhinderen dat andere landen het voorbeeld van de Griekse kiezers zouden volgen, zoals Spanje later dit jaar”.(meer info: www.dewereldmorgen.be, 8 en 10 april jl.)
Het valt op hoe vanuit de arbeiders- en traditioneel linkse en de Vlaamse beweging in Vlaanderen weinig te merken is van solidariteit met de regering Tsipras. Solidariteit met de regering van Alexis Tsipras bestaat nauwelijks in de Vlaamse vakbondspers of communiqués van de Vlaamse Beweging. Misschien is één en ander niet toevallig. Het aantreden van de regering Tsipras doorkruist duidelijk de traditionele politieke schema’s van links en rechts. De door rechts gedomineerde Vlaamse Beweging zal allicht meer sympathie hebben voor de kleine coalitiepartner van de partij van A. Tsipras, de kleine rechts-nationalistische ANEL “Onafhankelijke Grieken” (4,8% en 13 zetels).
In West-Europa overheerst overwegend een illusoir kosmopolitisme bij de traditionele linkerzijde. Kosmopolitisme en wereldburgerschap is in feite een project van de Nieuwe Wereldorde o.l.v. van de VSA, na de val van de Muur. Het staat haaks op het door linkse soevereinisten gekoesterde inter-nationalisme. Ten tweede is de traditionele linkerzijde, met de sociaaldemocraten op kop verdedigers van het neoliberale superstaat project van de EU, zij het hier en daar met een sociale correctie. En hiervan afgeleid: het euro-atlantische, imperialistische project o.l.v. van de VSA. Niet voor niks zijn de sociaaldemocraten hofleveranciers van de NAVO, met name de Belgische secretarissen-generaal P.H. Spaak (1957-1961), W. Claes (1994-1995), de Spanjaard J. Solana (1995-1999) en nu de Noor J. Stoltenberg (2014--). Een tweede verklaring is dat het dominante paradigma van het euro- atlantisme traditioneel links en rechts overkoepelt. Hier heerst het soevereinisme van de aandeelhouders, bankiers en multinationals. Stilaan komt door het failliet van de globalisering en opkomende landen (BRICS-landen) een ander paradigma (dat veel beter de klassenverhoudingen reflecteert): de strijd voor de herovering van de soevereiniteit van de volkeren, in een eerste fase de herovering ten aanzien van de wereldcentra van het imperialisme. Het wordt geen makkie. Leert de geschiedenis immers niet dat links-soevereinistische bewegingen die aan de macht komen vaak geconfronteerd worden met bloedig geweld en staatsgrepen: denk aan de jaren zestig en zeventig vorige eeuw in Latijns Amerika, in Iran, Indonesië bijv. De Griekse minister van Financiën Yanis Varoufakis zegt dat de Grieken” het koloniale regime van de trojka niet meer willen”. Griekenland, de bakermat van de democratie, is nu ook de bakermat van strijd voor soevereiniteit van het Griekse volk. Het wordt geen wandeling in het park.
